Ben jij het verleerd? En, wil je echt weer genieten van het creatie-proces en vrijdenken?
Wil je weer leren spelen, brainstormen, meer spontaniteit op de werkvloer of meer verbeeldingskracht inzetten? Groot dromen, en ook ontdekken en scheppen? Begrijpen wat hier de werkelijk kracht van is?
Doe dan mee met de workshop Quantum-denken.
Iedereen kan het, door werkelijk open-minded te worden: want als oude programma’s op de achtergrond blijven draaien, is het lang wachten op nieuwe resultaten. Als je blijft denken dat het nooit zal lukken, zal dat werkelijkheid worden, want de universele krachten (zoals de wet van aantrekking) werken in alle richtingen.
Het vraagt niet om nieuwe voornemens en wilskrachtige acties, wel om een nieuwe ‘zelfbewuste staat van zijn’: Werkelijke transformatie door je denken en voelen te veranderen. (Als kind krijgen we veel mee van onze opvoeders, van de context waarin we opgroeien… Maar dat zijn enkel de fabrieksinstellingen. We hoeven deze programma’s niet te blijven herhalen, we kunnen een upgrade doen en zelfs nieuwe programma’s creëren die onze genetische belasting overstijgen).
Ons individuele bestaan in deze fysieke realiteit is een uitdrukking van bewustzijn. Door zelf-bewust tot zelfrealisatie te komen, dienen we met een eigen creatief vermogen en met een unieke bijdrage het grote geheel. Ons vermogen tot het zijn van een centrum van creatieve energie is velen malen grootser dan wat we meestal verstaan onder de eigen menselijke individuele creativiteit. Creatief denken, collectieve intelligentie vanuit veldbewustzijn, kan daarom ook wel quantum-denken genoemd worden. Het omvat een oneindig vermogen tot veranderen, verbeelding, creatie en transformatie.
Quantum-denken gaat uit van de Hyperspace-theorie, waarin wordt aangenomen dat er meer dan drie dimensies bestaan, elk met een eigen perspectief op de werkelijkheid.
Een treffende metafoor is die van vissen in een vissenkom. Zij zijn zich er niet van bewust dat ze in een kom leven, omgeven door water. Voor hen is dat simpelweg ‘de wereld’, die zij als vanzelfsprekend ervaren. Pas wanneer een vis uit de kom springt en van buitenaf kan zien waar hij vandaan komt, wordt het mogelijk om zijn wereld in een ruimer perspectief te plaatsen: als een omgeving van medevissen, een glazen kom en water. Dán ontstaat er ruimte voor her-kadering en nieuwe contexten.
Serieel denken en associatief denken houden ons gevangen ‘in de vijver’. Het eerste is gebonden aan regels, het tweede aan gewoonten. Beide beperken ons tot één enkel model of perspectief, waardoor het moeilijk wordt om afstand te nemen van een situatie en onze aannames kritisch te beschouwen.
Zoals Einstein zei: “We kunnen een probleem niet oplossen met dezelfde denkwijze die het probleem heeft veroorzaakt.”
(Bron: Michio Kaku, Hyperspace)